Aşkın Doğumu-Ölümü

Bir zamanlar, yüksek bir dağın tepesinde bir prenses yaşarmış tek başına. Geçmişindeki hatalardan bıkmış ve yeni bir sayfaya geçmek isteyen bir prenses. Her masalda bi prens gelir ve prensesin hayatını değişir ya, bu masal bildiğiniz masallara benzemiyor. Bu masal bir zamanlar desede yakın zamanda yaşanmış bir prenses masalı. Kimisi için üzücü, kimisi için acıklı ,kimisi için ise komik. Prenses yalnızlıktan okadar korkarmışki, zamanındaki hatalarının ileride getireceği bir sorun olucağını tahmin bile edemeyecek kadar korkarmış yalnızlıktan.Yalnızlık onun için gerçektende yalnız kalmakmış, hani birisi yanımızda olur ancak o an yanımızda değildir ya. Bu hayatı hiç yalnız geçirmek istemeyenlerdenmiş, her anını her dakikasını. Dua etmiş içinden meydan okuyarak tanrıya, lanetli olan yalnızlığına. Tanrıdan cevap hemen gelmiş , ve beyaz atlı olmasada içi bembeyaz bir prens gelmiş karşısına.Ancak bir sınavdan geçmesi gerekmiş prensesin, kurbağa olmasada prens, dışarıdan serseriyi andırırmış birazda ters. İlk önce sabrıyla karşılık vermiş prenses , özveri ve inanç. Zamanla inancın işe yaradığını ve prensin değiştiğinin farkına varmış, giderek daha yaklaşmış prens ona. Zaman geçmiş ve büyük bir aşk başlamış ikisi arasında, bu aşkın içinde arkadaşlık, düşmanlık, kardeşlik ve akla gelemeyecek bütün iyi kötü hisler varmış, sadece hangisinin ön planda olduğunu bulmaları onlar için bir sınavdan ibaret, adeta tanrıdan bir cevap: Biraz dayan, biraz sabret ve ulaşacaksınız mutluluğa. Birbirinden sabırsız iki aşık ve aralarına girmeye çalışan kötü güçler. Prens hassas, prenses hassas; sabır ve inanç yetişememiş bu topraklarda. Aşkı bulmalarına rağmen bulamamışlar gerçekleri birbirlerinde. Tanrı çok kızmış, inanamamış bu mutsuz sona. Şimşekler çakmış, gök ikiye bölünmüş ama neye fayda. Kötü güçler, yanlış inançlar bağlamış bu dünyanın yüzeyini, tanrı belkide bize çok uzakta. Yada bizi bekliyor bu leş kokusuyla kaplanmış derinlikte yaşayan evlatlarını. İnanç ve sabrın bittiği yerde, aşkın tohumları yetişemezmiş, çiçekler solar, gözyaşları ile kurur gövdeleri. Aşkın varlığını ancak bizler koruyabilirdik. Koruyamadığımız insanlığımız gibi, aşkıda yitirdik elimizden. Gerçek hikayeler, farkına varılmayan gerçekler. Bir seni seviyorum demek bukadar bukadar zor olabilirmi?

:S:S:S:S